Professor Prinses

Kleine meisjes worden groot en voor alle tieners zou ik wensen dat je makkelijk kon kiezen om Professor Prinses te worden. Dus: slim en mooi/lief tegelijk.Maar de keuze voor Professor Prinses is nog steeds niet vanzelfsprekend, bedacht ik bij het herlezen van deze column: http://wbs.nl/opinie/blogs/apilon/bekentenis .

Vorig jaar beschreef Annelies Pilon hoe ergerlijk het is als je (kleuter)dochter opgroeit in een roze-blauwe wereld. Misschien is het nodig, schreef Annelies, om heel bewust je dochter met treinen en je zoon met pannetjes te laten spelen. Om hun zelfbeeld neutraler en diverser te maken. Ze bekende feminist te zijn geworden. Want waarom zouden kinderen moeten kiezen tussen een stereotiep meisje of een stereotiepe jongen zijn?

Mijn dochter is 14 jaar oud en mag kiezen tussen de natuur- of de maatschappijstroming op de middelbare school. Met die keuze worden de eerste stappen gezet op weg naar een vervolgopleidingéneen beroep. De beelden over beroepen krijg je van jongs af aan mee; in boeken, in films, op school. Over brandweermannen, over ingenieurs, timmermannen, over zusters en dokters en over advocaten en secretaresses. Vertellen we wel dat er meer mogelijkheden zijn dan de stereotiepe beelden?

Tijdens mijn eigen middelbare schooltijd was er de slogan “een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”. De eerste boodschap was “meiden leer een vak – verdien je eigen geld” en de tweede was “Kies Exact, want met exacte vakken kun je meer kanten op”.

Mijn keuze voor de richting op de middelbare school is inmiddels al zo’n 30 jaar geleden. En mijn keuze voor het feminisme maakte ik nog eerder. En net als Annelies vorig jaar schreef, heb ik niet het gevoel dat we echt verder zijn gekomen. Helaas lijkt het nog steeds alsof je moet kiezen tussen vrouwelijk zijnof ingenieur, tussen lief en leuk zijn of een wetenschapper, tussen mooi zijn en slim.

Mijn dochter moet samen met vele meiden op de middelbare school nog steeds kiezen tussen een blauwe en roze wereld. De combinatie van beide zie je amper. Weinig vrouwen zijn professor, en vrouwen zijn ondervertegenwoordigd in “the boardroom” en in de politiek. En nog steeds is er dagelijks sprake van seksisme. (zie http://www.pvda.nl/berichten/2016/02/Dagelijks+Seksisme+is+%23GeenGrapje )

Reden genoeg om vrouwendag uitbundig te vieren, te strijden voor gelijke rechten voor vrouwen en mannen en om nog steeds in hart en ziel feminist te zijn.

Anne Koning