Gewoon doorgaan
Campagne voer je op verschillende manieren. Debatten in zaaltjes, sociale media, krant, radio en tv (met name de partijleider en de lijsttrekker), maar vooral op straat. En ook op straat zijn er verschillende campagnemethoden: canvassen, brievenbus-flyeren, rozen uitdelen (als je van de PvdA bent tenminste) en Get Out The Vote, ofwel GOTV.
Vandaag was het GOTV-dag. In gewoon Nederlands: aanbellen bij huizen, en waar wordt opengedaan mensen herinneren aan de verkiezingen op woensdag, waar nodig nog eens vertellen waar de verkiezingen over gaan en natuurlijk waarom ze volgens ons op de PvdA zouden moeten stemmen. Mijn maatje daarbij vandaag was Paulien, nummer veertien op de lijst, uit Den Haag.
Met onze rozen, folders en kleurplaten gingen wij vanochtend op pad in Escamp. Aanbellen, door de intercom ‘Wij zijn van de PvdA en we willen u graag een roos aanbieden’. Soms wordt opengedaan, soms niet. Soms kunnen we onze folder kwijt in de brievenbus, soms ook niet (ja/nee-stickers).
Zo zijn we een half uur bezig als we op weer een bel drukken. We horen door de intercom ‘ja?’, spreken onze introductiezin uit en krijgen vrolijk antwoord: ”Oh wat leuk! Ik ben bijna 90 en stem al mijn hele leven Partij van de Arbeid. Kom binnen.” Het deurslot zoemt en we gaan het trappenhuis binnen. Omdat we niet weten op welke verdieping we moeten zijn, nemen we de trap.
Helemaal boven gekomen staat een kwieke dame die ons toeroept: “Jullie hadden ook de lift kunnen nemen!” Bij de deur willen wij ons gesprek beginnen, maar ze nodigt ons direct binnen uit. Ze stelt zich voor als Lien. Ik kan niet anders dan direct zeggen: “Zo heette mijn oma ook!”
Lien biedt ons koffie aan. En dan vertelt ze over haar leven en over haar vader die, geboren in 1900, al actief was voor de voorloper van de PvdA, de SDAP. Ja, de PvdA: vadertje Drees, Joop den Uyl die zich altijd zo vastklemde aan het spreekgestoelte en Wim Kok. Maar van de huidige partij bewondert ze Dijsselbloem, en die ene man – kom hoe heet hij nou, hij was vrijdag nog op tv bij CollegeTour-, en ook die man in Brussel. Wat zijn dat toch goede PvdA’ers.
Als ze hoort dat ze 18 maart op ons kan stemmen, veert ze op. Ze pakt een pen en schrijft onze namen en plekken op de lijst op. Als we weggaan vragen we haar naar haar geheim. “Dat is simpel, gewoon doorgaan.” Dus dat doen we: we gaan gewoon door. Morgen weer. Stap voor stap, stem na stem. En we gaan natuurlijk ook nog een keer terug. Terug naar Lien.
Annelies Pilon
