Blog van Evelyn Hijink over de rampzalige gevolgen van de crisis voor jongeren

11 maart 2021

‘Jongeren de dupe van de crisis-aanpak en wachtlijsten GGZ rijzen de pan uit’. PvdA Statenlid Evelyn Hijink, als jury-lid bij de voorrondes Lagerhuisdebat; “een brok in mijn keel van de speeches van de scholieren. ’

Een hele eer en een interessante klus om te mogen jureren bij de voorrondes van het VARA/BNN Lagerhuis debat. Jammer genoeg kon er niet fysiek gedebatteerd maar moesten de scholieren in hun klas voor de camera een on-line pitch van 2,5 minuten houden over een zelf gekozen onderwerp.

Als ik terug denk aan die ochtend heb ik nog steeds pijn in mijn buik. De speeches van de scholieren hadden meer weg van een ‘ Cri de Ceour’ een hartekreet, nee, meer een noodkreet dan van een speech en ze raakte me stuk voor stuk. Los van het feit dat de scholieren erg goed konden speechen en voordragen en kwalitatief de speeches echt goed inelkaar staken ben ik erg geschrokken van de zwaarte van de onderwerpen. Wat deze 16/17/18 – jarigen meemaken dit afgelopen jaar werd zo treffend verwoord dat het rechtstreeks binnenkwam. De debatvoorzitter sloot de voorronde af en zei tegen de juryleden: hopelijk gaan deze politici er wat mee doen …. Waarvan acte, ik moet hier ook wat mee doen.  

Het was veelzeggend dat het merendeel van de 25 jongeren indringende en heel persoonlijke speeches hielden over depressies, stress, burn-outs, zelfmoord, onverminderde hoge prestatiedruk en eenzaamheid . De druk, de leegte, en de eenzaamheid, het missen van je klasgenoten, je opgesloten voelen maar ook de voortdurende druk om te presteren, het gevoel dat je best doen ook niet goed genoeg is. Dat het nooit goed genoeg is. Jongeren worden niet gehoord zeker nu niet in deze Corona – pandemie.

 Het minste wat ik kan doen is mijn blog schrijven in de hoop op aandacht voor de oproep van de leerlingen om perspectief en gehoord te worden en dat dit nu eens in daden om wordt gezet. Schrijnend was dat een aantal scholieren de ellelange wachttijden in de GZ zorg aanhaalde en daar wanhopig van werden. Begin daar dan iig mee. Laat deze generatie jongeren niet zitten; de schade is al veel groter dan we met z’n allen in de ergste scenario’s hadden kunnen bevroeden. Dat werd ons die ochtend op confronterende wijze erg duidelijk.